چتر بازی ایمن با بررسی کامل تجهیزات شروع می‌شود. بندها، چتر اصلی و اضطراری باید درست نصب شده باشند. شرایط جوی مانند باد و ابرها بررسی شود. لباس راحت و مناسب انتخاب گردد. آمادگی جسمی و روانی قبل از پرش حیاتی است. ارتفاع‌سنج و ابزارهای ناوبری تنظیم و بررسی شوند. آموزش‌های لازم مرور گردد. چک‌لیست ایمنی خوانده و رعایت شود. هماهنگی با مربی و تیم پشتیبانی انجام گردد.

۲. وضعیت بدن در سقوط آزاد باید متعادل باشد. دست‌ها باز و کمی خمیده، پاها موازی و زانوها خم. نگاه به سمت افق باشد. ستون فقرات صاف نگه داشته شود. حرکات ناگهانی و چرخش‌های غیرضروری پرهیز شود. تنفس آرام باشد. تمرکز کامل حفظ شود. تمرین مداوم به تثبیت وضعیت کمک می‌کند. هماهنگی عضلات برای کنترل مسیر ضروری است.

۳. باز کردن چتر در ارتفاع ۲۵۰۰ تا ۴۰۰۰ فوت مناسب است. باز کردن زود یا دیر خطرناک است. ارتفاع‌سنج تعیین‌کننده زمان است. چتر پشتی آماده باشد. باز کردن چتر با حرکت نرم و کنترل‌شده انجام شود. باد و شرایط جوی ارزیابی شوند. تمرین باعث انتخاب بهتر زمان می‌شود. آمادگی ذهنی ضروری است. واکنش به شرایط غیرمنتظره باید تمرین شود.

۴. هدایت چتر با کشیدن دقیق بندها انجام می‌شود. جهت و سرعت باد باید در نظر گرفته شود. از حرکات ناگهانی پرهیز شود. موانع زمینی و دیگر چتربازان بررسی شوند. منطقه فرود امن انتخاب گردد. حفظ فاصله ایمن با دیگران مهم است. تمرکز بالا در هدایت لازم است. استفاده از ابزارهای کمکی توصیه می‌شود. آمادگی برای واکنش به شرایط غیرمنتظره مهم است.

۵. فرود با خم کردن زانوها و فرود همزمان دو پا انجام شود. فرود با پاشنه پرهیز شود. نگاه به جلو حفظ شود. مراقبت در زمین‌های شیب‌دار و ناهموار انجام شود. کفش مناسب پوشیده شود. چتر پس از فرود سریع جمع گردد. تمرین مستمر مهارت فرود را بالا می‌برد. کنترل بدن در فرود مهم است. تمرکز هنگام فرود باید بالا باشد.